BENİM MORAL VE MOTİVASYON YERİM MEMLEKETİM...
Yaşım kırk. Tam 17 yıldır gurbetteyim. Her fırsatta arada 1300 km mesafe olmasına rağmen memlekette soluklanmasını bildim. Çünkü günlük hayatın stresinden beni hep doğup büyüdüğüm topraklar arındırdı. Moral ve motive etti.
Öksürük kayasına çıkıp, sırtımı taşa yaslayıp tepeden memleketimi izledim mi ne dert kalıyor ne tasa. Ya da Yıltarıç’tan yukarı ormana doğru yürüyünce içimi bir huzur kaplıyor. Ahşap kütüğe ağzımı dayayıp memleket suyunun tadını damağımda hissedince vallahi yüreğim cıvıl cıvıl oluyor...
Geçen gün sosyal medyada memleket haberlerini takip etmeye çalışırken karşıma çıkan yazıyı üst üste okuma gereksinimi duydum.
Okudum anlamadım. Bir daha okudum yine anlamadım. Hala da anlamış değilim!!!
Defalarca okuyup anlayamadığım yazı şuydu.
“ Her yıl düzenlediğimiz fakat pandemi nedeniyle 2 yıl ara verilen ailelerimizle katılacağımız moral ve motivasyon kampı Ocak ayının 7-8-9' unda Afyonkarahisar 'da düzenlenecektir"......
Ben Afyon'a hiç gitmedim. Güzel bir şehir olduğuna eminim. Ama memleket milliyetçiliği yapmadan geçemeyeceğim. Şebinkarahisar'ımızın en aktif derneklerinden birinin bu paylaşımı beni çok üzdü ve düşündürdü.
İyi güzel de bu moral ve motivasyon kampını memleketimizde neden yapmıyoruz???
İki yıldır pandemi nedeniyle esnaf kan ağlarken ocak ayında şehrimizde 200-300 kişinin katılacağı bir moral kampı daha anlamlı olmaz mı?
Derneğimiz gönülleri kazanmış olmaz mı?
Erinmedim aynı tarihe ön rezervasyon oluşturarak fiyat bilgisi edinmek istedim. İki kişilik odanın tam 800 tl olduğu öğrendim. Bir kez daha şaşkınlığımı gizleyemedim...
150 ailenin katıldığını varsayarsak sadece konaklama için 360.000 tl ödenmesi gerekir.
Kırıcı ve haddimi aşan cümleleri yazmayı hiç sevmem. Derneğin içerisinde çok sevdiğim abilerim var. Değerli hemşehrilerimiz var.
Bir hemşehriniz olarak sizlere bir öneride bulunmak istiyorum.
Gelin bundan sonra moral ve motivasyon kamplarını şehrimizde yapalım. Bu işin öncülüğünü yapın. Kış aylarında ekonomik sıkıntılar içerisinde ayakta kalmaya çalışan esnafımızın hayır duasını alalım. Tebessümlerine tanık olalım.
Hatta kapsamını o kadar genişletelim ki Şebinkarahisar'a ait tüm dernek ve vakıflar aynı tarihlerde memleketimizde bir arada olalım. Fırın kurusu, küp peyniri ve dut pekmezi ile kahvaltımızı yapalım. Doğa yürüyüşleri ve yayla turları yapalım. Irmağın kenarında ateşleri yakalım. Halkında katılımıyla bir etkinlik havasında moral ve motivasyon depolayalım. Eminim daha anlamlı ve keyif verici olacaktır. Kalın sağlıcakla.
Mahmut TONBUL
